Ne bir şeye yaklaşıyor, ne de uzaklaşıyor, belli ki kendine ait yörüngesinde öylesine devam ediyor. Belli ki bir haber dili olmuş, kendine ait yaptıklarıyla bir yere, bir şeye bağlanmadan geçip giden bir popüler yazgı olduğunu düşünüyor yaptıklarını, planladıklarını. Oysa bir vatandaş olmaktan ileri gidemedi çoğumuz, bir vatandaş ne yaparsa onları yaptık. Evimiz, barkımız için yalnız para kazandık, öyle kutlu bir hikâyemizde yoktu çoğumuzda.

Haber bültenleri çok kullanır bu tümceyi; “devam ediyor!” diye tamamlarlar bültenlerini, tembel, şişko kelimeleridir onları buraya sürükleyen, başka türlüsü beklenemez klik olmak zorunda neyse metin kolaylığı. Beklenmemelidir zaten, kendince devam etsin yeterlidir. Biraz daha düşünse haberi yazan editör ya da muhabir, oldukça saçma bir metin yazdığını fark edecek belki. Aradan birkaç ay geçtikten sonra aynı yer, mekân, düşünce için gene devam ediyor diyecek yüce muhabir, başka türlü olması mümkün değil, taş üstüne taş mı koydu, yeni bir buluşu mu var, bütün yollardan geçip dinleneceği yeri mi buldu, hiçbiri geçerli değil, bu devam eder, bütün nizami şeyler gibi kendine ait çerçevesinde.

Gene bir gün devam edecek her şey, devam etmesi gerekir, devam etmeyen oluşunu tamamlayan şeyler; örneğin Orhan Pamuk müzesinde görünür, dikkatli bir okur/alımlayıcı onun müzesini gezse yalnız geceyi görür belki, birikmiştir adeta gece tüm eşyalarıyla, taş üzerine taş koymuş ve kişiliğini ortaya koymaktan kaçınmamıştır, sözüm ona olgunlaşmıştır her şey onda, bir katkısı olmuştur. Zıptırık Türkçesiyle “katılım sağlamamıştır” yapmıştır, yapması gerekeni, yapılması gerekeni yapmak büyük marifet ister, biz ölümlüler için bunlar oldukça zor işler, bizim gibi sıradanlar “devam eder” ancak ve ancak.

Yolları bir sürgün gibi keşfeder kimi; örneğin “dört yanımda dört nasihat” der şarkı, Yeni Türkü. Onlarda bu devamlılığın korkunç gerçeklerle ayırdına varırız, neyse bu korkunç ve gerçek olan, bizler sıradan insanlar ayrımına varmadan devam etmeliyiz, mutlu mesut yaşantımızda. Böyle böyle sonunda menzile varırız, ardımızda ne bir yapıt, ne bir içtenlik, biz sıradan insanlar ancak devam edebiliriz birkaç şeye.

Oldukça sıradan geçen kendimize ait bu yörüngede, bir döngümüzü daha tamamlamak gerekir, bir yaş almak olasılık dâhilince, fakat bu olasılıkların içinden birini seçmek bir yerde durmak ne mümkün!

İki kapılı bir handa devam ediyoruz, ne saçma! Her şeyi biliyoruz, yeterli!